บทความ

เป็นเรา เราอาจจะต้องการอ้อมกอดจากสหายรักที่อยากมาหยุดเรามากกว่าชูดาบจะแทงเรา /

ประกอบกับการสูญเสียทุกอย่างที่ตั้งใจทำ ทั้งการปกป้องผู้บริสุทธิ์ตระกูลเวินไม่ได้ /

ทั้งถูกตราหน้าเกลียดชัง มีแต่คนอยากเห็นเขาตาย ทั้งสูญเสียศิษย์พี่

https://twitter.com/Habitscode/status/1199040712693542913/photo/1https://twitter.com/Habitscode/status/1199040712693542913/photo/1กับเจียงเฉิงที่ไม่ต้องการ คนๆนึงที่จิตตกขนาดนี้เจอ..

เจอพลังมารที่ยากจะควบคุมไปอีก หลายๆเรื่องประดังประเดเข้ามาจนไม่อยากรู้สึกอะไรอีกแล้ว

ทางออกเดียวก็คือ “ฆ่าตัวตาย” ไม่ต้องเสียใจใดๆอีก...ภายหลัง 16 ปี

เว่ยอิงถามหลายจ้านว่าทำไมถึงช่วย

เขาบอก “รู้สึกผิดที่เขาไม่ได้อยู่เคียงข้างเจ้า ที่ปู่เย่เทียน”

คิดดูว่าคนเก็บอารมณ์แบบหลานจ้าน..

ไม่เคยแสดงอารมณ์ทางสีหน้าใดๆ ก็มีเพียงครั้งนั้นครั้งเดียวที่ตกใจเหมือนสูญเสียของรักที่สุดไป

(คน Introvert แบบหลานจ้าน เคยสูญเสียแม่มาก่อน ที่เขาปิดใจตอนเจอเว่ยอิงแรกๆก็เพราะหวั่นใจว่าหากรักก็จะสูญเสียสักวัน เคยมีซีนที่เขาอยากขังเว่ยอิงไว้ที่กูซูไง) แต่พอเขาตายยิ่งชัดว่าตนรักเขา

ความรู้สึกผิดและอยากปกป้องดูแล หวงแหน มันเลยแสดงออกได้มากขึ้น

แม้ปกตินิสัยจะมีข้อจำกัดในเรื่องนี้ / ส่วนตัวคิดว่า เขาคงคิดแหละว่าหากแสดงออกให้มากกว่านี้

ให้เว่ยอิงรู้แต่ต้น ก็คงไม่ต้องเสียเขาไปถึง 16 ปี

ไล่ดีดฉินถามวิญญาณไปเรื่อยอย่างไร้วี่แวว / แต่ก็นับว่าคนแบบนี้มีอยู่จริงบนโลก

ดังนั้น หากคิดว่าเขาสำคัญ ดูหลานจ้านเป็นตัวอย่างว่า

ข้อจำกัดในความไม่แสดงออกให้คนรักเห็น มีผลมากๆ

แม้จะพยายามสื่อสารแค่ไหน

แต่หากคนรักของเราเขาสามารถรับรู้ได้จากการกอดที่ไม่ใช่คำพูด

รับรู้จากถ้วยแกงรากบัว ไม่ใช่การถามแล้วไม่ตอบ

มันคงทำให้เวลาอยู่ร่วมกันมีความสุขมากกว่านี้ *_*